TUGA, ODE NAM I NEBOJŠA GLOGOVAC: Čeka ga mesto u NEBESKOJ KAFANI uz besmrtne velikane srpskog glumišta

BEOGRAD – Srpski glumac Nebojša Glogovac jutros je izgubio najvažniju, životnu bitku. Preminuo je u 48. godini posle teške bolesti.

Podsetimo, Glogovac se protiv najteže bolesti borio do poslednjeg daha, a pre 10 dana hitno je primljen u Institut za onkologiju. Tada su mediji pisali da je čuveni glumac teško bolestan i da je njegovo zdravstveno stanje ozbiljno.

Zdravstveno stanje Glogovca naglo se pogoršalo poslednjih dana decembra, pred Novu godinu, te je po savetu prijatelja i lekara, navodno, prvih dana nove godine otišao u Nemačku po pomoć i posle konsultacija sa tamošnjim lekarima vratio se u Beograd. Lečio se na Institutu za onkologiju Kliničkog centra Srbije, gde je primao terapije.

Iznenadna vest o smrti poštovanog i cenjenog glumca duboko je potresla srpsku javnost i njegove kolege, koji su u šoku i neverici. Za sobom je ostavio dva sina i ćerkicu.

Napustio nas je tako mlad, ali čeka ga mesto u čuvenoj Nebeskoj kafani, rame uz rame sa najvećim velikanima srpskog glumišta.

Na slici sa društvene mreže Fejsbuk, koja se nažalost suviše brzo popunjava, našli su se veliki pokojni umetnici – Milorad Mandić Manda, Pavle Vuisić, Bata Stojković, Bata Živojinović, Zoran Radmilović, Dušan Prelević Prele, Momo Kapor, Toma Zdravković, Josif Tatić, Bora Todorović, Petar Kralj, Dragan Nikolić, Ljubiša Samardžić, Dragomir Bojanić Gidra…

Velimir Bata Živojinović

Legendarni glumac Velimir Bata Živojinović (82) preminuo je u maju 2016, u bolnici Sveti Sava u Beogradu.

Jugoslovenski i srpski pozorišni, televizijski i filmski glumac na filmskom platnu je debitovao 1955. godine u filmu Pesma sa Kumbare. Glumio je u više od 280 filmova i televizijskih serija.

Snimao je filmove u kojima je igrao glavne uloge na prostorima svih bivših jugoslovenskih republika. Jedan je od rodonačelnika takozvanog „Crnog talasa” u jugoslovenskom filmu, nastalog početkom šezdesetih, u kojima je kontinuirano nastupao sve do kasnih sedamdesetih godina.

Paralelno s njima, igrao je i u tzv. partizanskim filmovima u kojima se proslavio tokom 60-ih i 70-ih, a jedan od njih, Valter brani Sarajevo, mu je doneo veliku popularnost u Kini.

Osim glume, uporedo se bavio i politikom. Od početka devedesetih godina bio je poslanik Socijalističke partije Srbije u nekoliko mandata, a 2002. godine bio je kandidat SPS na republičkim predsedničkim izborima u Srbiji. Smatra se najvećim srpskim glumcem, sa najviše uloga.

Dragan Nikolić

Proslavljeni glumac prvu značajniju ulogu ostvario je u filmu „Kad budem mrtav i beo“ Živojina Pavlovića, ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji na kraju gine.

Glavne i veće sporedne uloge Nikolić je ostvario je u više od trideset filmova: „Mlad i zdrav kao ruža“, „Nacionalna klasa“, „Ko to tamo peva“, „Nešto između“, „Balkan ekspres“. Veliku popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz filmova i televizijskih serija „Otpisani“ i „Povratak otpisanih“.

Pavle Vuisić

Uprkos činjenici da nije bio školovan glumac, jedan od najvećih srpskih glumaca, Pavle Vuisić, je tokom svog glumačkog veka odigrao je preko 100 uloga na kojima su mu tada zavideli.

Ali, i pored svog talenta retko je dobijao glavne role. Jedni su zastupnici teze da ih nije zasluživao, a drugi su tvrdili da ih sam Pavle nikako nije želeo. Velikan srpske scene preminuo je 1. oktobra 1988. godine. u Beogradu.

Zoran Radmilović

Radmilović je tokom svoje bogate filmske, serijske i pozorišne karijere, tumačio uloge u 104 različita ostvarenja, i to u filmovima kao što su „Maratonci trče počasni krug“ i „Majstori, majstori“, seriji „Majstorska radionica“, kao i predstavama „Radovan III“ i „Kralj Ibi“.

Ovaj glumac je ostvario niz uspelih uloga u pozorištu, na filmu i televiziji. Svoju poslednju, 299. po redu predstavu „Radovan III“, Zoran je održao 9. juna 1985. godine uz velike bolove. Međutim, opet uz njegovu veliku želju predstava je održana do kraja. Samo tri dana kasnije prebačen je u bolnicu iz koje se nije vratio. Preminuo je 21. jula 1985. godine.

Ljubiša Samardžić Smoki

Legendarni glumac Ljubiša Samardžić preminuo je jesenas, u 81. godini života. Ljubiša je imao tešku operaciju mozga, a njegovo zdravstveneo stanje poslednjih nekoliko dana je bilo izuzetno loše.

Njegovo stanje se pogoršalo zbog hronične leukemije od koje je bolovao duže vreme. Ljubiša Samardžić je rođen 19. novembra 1936. u Skoplju u porodici rudara. Postao je istaknuto ime u jugoslovenskoj kinematografiji. Talenat ga je predodredio za velike uspehe, a posebnost koju je nosio u sebi učinila ga je legendom. Bio je oženjen Mirjanom, sa kojom je bio u braku 50 godina u braku.

Danilo Bata Stojković

Danilo Stojković je glumačku karijeru počeo u Jugoslovenskom dramskom pozorištu1959. godine, a tri godine kasnije je postao stalni član Ateljea 212. Ostao je zapamćen po svojim duhovitim nastupima zbog kojih je kasnije stekao slavu.

Najslavnije uloge ostvario je osamdesetih, kada je po scenarijima Dušana Kovačevića snimio niz slavnih i kultnih komedija „Ko to tamo peva“, „Poseban tretman“, „Maratonci trče počasni krug“, „Balkanski špijun“.

Nikola Simić

Doajen srpskog glumišta, dramski umetnik Nikola Simić, preminuo je u novembru 2014. u Beogradu, u 81. godini. Rođen je u Beogradu 18. maja 1934. godine, a glumu je diplomirao na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Prvu ulogu dobio je još kao student 1957. u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP), čiji je stalni član postao 1959. i u kome je igrao do januara ove godine.

Na sceni Jugoslovenskog dramskog pozorišta igrao je mnogobrojne likove iz komičnog i dramskog repertoara. Igrаo je u mnogobrojnim filmovimа i TV-serijаmа. Proslаvio se ulogom Mite Pаntićа u filmskom serijаlu „Tesnа kožа“.

Poznаt je i po tome što je sinhronizаcijаmа crtаnih filmovа nа srpski „pozаjmljivаo“ glаs Dušku Dugoušku, Mikelаnđelu i Sekаču u Nindžа kornjаčаmа, Megаtronu, Blustriku i Čipu Čejsu u Trаnsformersimа.

Njegov brat bio je pokojni glumac Slаvko Simić.

Vlastimir Đuza Stojiljković

Preminuo je u junu 2015. u 85. godini. Legenda srpskog glumišta je posle duže i teške bolesti preminula na intenzivnoj nezi Klinike za infektivne i tropske bolesti Kliničkog centra Srbije. Vlastimir Đuza Stojiljković je rođen u učiteljskoj porodici. Završio je gimnaziju u Kruševcu, a glumom se bavio amaterski još kao srednjoškolac.

Po završetku srednje škole se upisao na Rudarsko-geološki fakultet, koji je napustio u trećem semestru i upisao se na Akademiju pozorišnih umetnosti. Profesionalnu karijeru je započeo 1951. u Beogradskom dramskom pozorištu (BDP). U BDP je radio do 1968, nakon čega je prešao u Atelje 212. U BDP se vratio 1978. i ostao tamo do 1985, kada je ponovo prešao u Atelje 212, u kom je igrao do penzionisanja 1995.

Na filmu je debitovao 1957. u „Tuđoj zemlji“ Jožea Galea. Veliku popularnost je stekao filmom „Ljubav i moda“, za koji je otpevao čuvenu pesmu „Devojko mala“. Osim te pesme, snimio je još nekoliko koje su objavljene na singl pločama. Veliku popularnost je stekao ulogom Rodoljuba Petrovića u seriji „Pozorište u kući“. Potom je s Milenom Dravić bio domaćin u šou-programu „Lift za peti sprat“.

Dragomir Bojanić Gidra

Gidru svi pamte po ulozi Žike Pavlovića, koju je igrao od 1978. do 1992. godine u serijalu“Žikina dinastija“. Takođe je ostao poznat i po ulogama kaplara Janićija u filmu „Marš na Drinu“ Žike Mitrovića i agenta Mikule u seriji „Povratak otpisanih“.

Bojanić je snimao i u Italiji pod pseudonimom Entoni Gidra i šezdesetih godina se pojavio u 10 vesterna.

Josif Tatić

Šira televizijska publika pamti njegove filmske uloge iz mnogih filmova „Tri karte za Holivud“, „Zasad bez dobrog naslova“, „Poslednji krug u Monci“.

Tatić je ostao zapamćen u ulozi Jataganca u seriji „Bolji život“, a briljirao je i kao Tale u „Grlom u jagode“. Preminuo je 8. februara 2013. godine.

Miodrag Petrović Čkalja

Velikan jugoslovenske glumačke scene Miodrag Petrović Čkalja godinama je mamio osmehe svojim vanvremenskim humorom.

Najbolje uloge ostvario je u serijama „Ljubav na seoski način“, „Kamiondžije“, „Vruć vetar“. Preminuo je 20. oktobra 2003. godine.

Mija Aleksić

Rođen je 1923. godine u selu Gornja Crnuća, kod Gornjeg Milanovca. U oktobru 1941. godine, kada je nemačka vojska preduzela masovno streljanje stanovništva u Kragujevcu, pobegao je spasavajući goli život. Po završenoj gimnaziji u Kragujevcu upisao je prava.

Često prekoravan da bez mere rasipa svoj talent, Aleksić ipak dostiže sam vrhunac glumačkog stvaralaštva ne samo u Nušićevim, Gogoljevim i Molijerovim komadima već i u svojim estradnim poduhvatima, proklamirajući načelo: Igraj estradu kao najveću komediju.

Glumom se amaterski bavio još od gimnazijskih dana. Od oslobođenja, pa do 1948. godine bio je član Narodnog pozorišta u Kragujevcu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog i Narodnog pozorišta u Beogradu. Član Jugoslovenskog dramskog pozorišta postaje 1951. i radi sve do 1965. godine, kada je prešao u Narodno Pozorište gde je i okončao svoju pozorišnu karijeru.

Igrao je i u Ateljeu 212 i drugim scenama. Od 1977. godine imao je status slobodnog umetnika.

Mija Aleksić je umro 13. marta 1995. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

Petar Kralj

Jedan od najznačajnijih srpskih glumaca, koji je ostvario više od 3000 uloga, počeo je svoju glumačku kariju početkom šezdesetih, u čuvenom filmu „Saša“.

Od tada pa do nedavno ređao je uloge, i na filmu i u pozorištu, po kojima su ta dela bila upamćena. Preminuo je 10. novembra 2011. godine.

Borivoje Bora Todorović

Slavni glumac umro je u julu 2014. u Kliničkom centru Srbije nakon nekoliko dana provedenih u bolnici u kritičnom stanju. Bora Todorović (84) je imao moždani udar i potom je pao u komu. Glumac je operisao slepo crevo, ali mu je tokom oporavka pozlilo, posle čega mu je konstatovan moždani udar. Pre operacije Bora se nije žalio, niti je išta ukazivalo na to da ima ozbiljnijih zdravstvenih problema.

Rođen je u učiteljskoj porodici i u Beogradu 5. novembra, 1930. godine. Studije mašinstva je zamenio glumom i studirao u klasi sa Ljubom Tadićem, Slobodanom Cicom Perovićem i Markom Todorovićem kod profesora Joze Laurenčića. Brat je pokojne glumice Mire Stupice i otac je glumca Srđana Todorovića i glumice Dane Todorović.

Njegov prvi pozorišni angažman bio je u Beogradskom dramskom pozorištu. Mnoge replike likova koje je igrao danas su prepoznatljive i često se citiraju. Igrao je u vrlo različitim ulogama, od pionira nove umetnosti filma i zagovornika novih sloboda u filmu „Maratonci trče počasni krug“; komičnog lopova i prevaranta koji preživljava ratne godine u „Balkan ekspresu“ do vođe romske mafije u „Domu za vešanje“ i lika Luke Labana u „Profesionalcu“.

Slobodan Aligrudić

Rođen je u Bitolju 1934, a umro je Gradacu 1985. Bio je jugoslovenski glumac. Otac je političara Miloša Aligrudića. Proslavio se kao glumac beogradskog pozorišta Atelje 212, ali je najširoj publici poznat po ulogama u mnogim filmovima koji su postali klasika eks-jugoslovenske kinematografije, kao na primer Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT.

Uglavnom je igrao autoritativne figure. Najbolji primer za to je uloga oca Maha u filmu Sjećaš li se Doli Bel?, Abdulaha Sidrana i Emira Kusturice (1981. godine). Aligrudić je ponovo radio sa Kusturicom 1985. godine u filmu Otac na službenom putu, u kom je tumačio lik agenta UDBE zaduženog za „prevaspitavanje“ glavnog junaka. Ovaj film osvojio je Zlatnu palmu na Kanskom festivalu, a Aligrudić je umro ubrzo potom, nepunih mesec dana nakon smrti svog dugogodišnjeg, takođe čuvenog, kolege Zorana Radmilovića.

Zbog toga su mnogi jugoslovenski filmski kritičari govorili kako je raj dobio znatno pojačanje. Kažu, velika je sličnost između Aligrudića i Zorana Radmilovića. I pored toga što su umrli u istom periodu, njihovi karakteri su se neobično poklapali. Obojica su bili: druželjubivi, duhoviti, cinični, šarmantni, preki, osećajni, setni, jogunasti, nepoverljivi, isključivi i argoantni.

Marinko Madžgalj
Mladi glumac Marinko Madžgalj preminuo je u martu 2016, posle teške i opake bolesti, u 37. godini. Rođen je 1978. u Beogradu, ali je odrastao i u Kotoru. Popularnost je stekao u televizijskoj seriji Crni Gruja, ali i u grupi Flamingosi u kojoj je pevao zajedno sa Ognjenom Amidžićem. Oprobao se i kao voditelj. Molijer mu je na početku karijere doneo veliku popularnost, a publika je hrlila da gleda predstave u kojima je glumio. Bio je oženjen glumicom Dubravkom Mijatović s kojom ima ćerku.

Madžgalj se hrabro borio protiv opake bolesti – raka pankreasa, ali je nažalost izgubio životnu bitku tako mlad – u 37. godini, kada je kao već stasali glumac mogao izuzetno mnogo da pruži i filmskoj i pozorišnoj publici. Bio je od 2012. godine stalni član beogradskog Ateljea 212. Kako je saopštio Atelje 212, u tom pozorištu glumio je u predstavama Sedam i po, Zbogom SFRJ, Sveti Georgije ubiva aždahu, Avgust u okrugu Osejdž i Kazimir i Karolina. Zapažene uloge ostvario je i u predstavama Jugoslovenskog dramskog pozorišta Šine, Hamlet, Govornica, Molijer, Kako vam drago, Zapisi iz podzemlja, Iz junačkog života građanstva. U Bitef teatru igrao je u Fejk porno, Fakebook, a u Narodnom pozorištu u Hasanaginici. Igrao je u televizijskim serijama Pevaj, brate, Na slovo, na slovo, Moj rođak sa sela, Greh njene majke, Ranjeni orao, Ne daj se, Nina, Crni Gruja, Karadjordje i pozorište, Lisice.

Popularnost je stekao u serijama Crni Gruja i Ranjeni orao i brojnim drugim televizijskim serijama i pozorišnim predstavama. Glumio je u filmovima Drug Crni u Narodnooslobodilačkoj borbi i Crni Gruja i kamen mudrosti.Bio je i član muzičke grupe „Flamingosi“. Sa glumicom Dubravkom Mijatović ima ćerku.

Milorad Mandić Manda

Preminuo je u junu 2016. godine na sceni pozorišta Vuk Karadžić. Mandu je reanimirala hitna pomoć duže od sat vremena, ali, nažalost, njegov organizam nije uspeo da se izbori i glumac je preminuo.

U svojoj 21. godini je postao član beogradskog amaterskog Eksperimentalnog dramskog studija. 6 godina kasnije je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića.

Od 1989. do 1995. je vodio emisiju za decu „S one strane duge“, što ga je uz Branka Kockicu, učinilo najpopularnijim dečjim glumcem i zabavljačem. Od 1995. je vodio emisiju „Više od igre“. Milorad Mandić je igrao u brojnim srpskim filmovima. Najzapaženija uloga mu je u filmu Srđana Dragojevića „Lepa sela lepo gore“. Bio je voditelj kviza „Uzmi ili ostavi“, a vodio je i kviz „Ja volim Srbiju“.